بیوگرافی کامل ال پاچینو

با سلام دوباره خدمت دوستان گلم و بازدیدکننده های محترم سرزمین افتاب

امیدوارم که حالتون خوف خوف باشه

عرض کنم به خدمتتون که من مطلب دومی که انتخاب کردم در این وبلاگ بزارم اختصصاص دادم به باز بیوگرافی و این دفعه بیوگرافی بازیگر شهیر امریکایی-ایتالیایی سری فیلم های معروف پدرخوانده برای این کارم دلیل دارم چون یکی از بازدیدکننده های گرامی این وبلاگ درخواست کرده بود و چون نظرات شما ارجعیت داره به دیگر موضوعات

بیوگرافی کامل "آل پاچینو"

ال پاچینو یکی از بهترین بازیگران تاریخ سینماست، او در دهه هفتاد جایگاه خود را در سینما بدست آورد و به یک چهره پایدار در صنعت فیلم های آمریکایی تبدیل شد. بازی های درخشان او در سینما زمینه ساز ظهور متدهای بازیگری جدیدی گشته است. او یکی از اسطوره های زنده سینماست.

آل پاچینو متولد 25 اوریل 1940 در برانکس نیویورک است. زمانی که پدر و مادرش (سالواتور و رز) در جوانی او از هم جدا شدند، آل به همراه مادرش به خانه مادربزرگش نقل مکان کرد. او در کودکی در مدرسه زود خسته میشد و حوصله اش سر میرفت.
با شروع کار بر روی صحنه دچار افسردگی دراز مدت و بی پولی شد.
بعضی مواقع برای حضور در تست بازیگری مجبور بود پول بلیت اتوبوس را هم از کسی قرض بگیرد.
در سال 1966 به یک استودیو بازیگری معتبر رفت و بازیگری را زیر نظر استادی بسیار عالی یعنی لی استراسبرگ شروع کرد.
بعد از بازی در چند نقش فرعی بالاخره موفق به دریافت جایزه ابی برای فیلم the indinan wants the bronx شد.
پس از آن جایزه تونی را برای بازی در فیلم does the tiger wear a necktie دریافت کرد.
او در فیلم The Panic in Needle Park نقش یک معتاد را بازی کرد.
و سپس در فیلم me natalie بازی کرد.

در این هنگام بازی در یک فیلم بزرگ زندگی اش را برای همیشه دچار تغییر کرد...

سبک بازی

پاچینو در بازیگری دارای سبک ویژه‌ای است و به واقع سرشار از استعداد است و به خوبی می‌تواند ایفاگر هر نقشی باشد. نکتهٔ برجسته در بیشتر بازیهای او این است که مخاطب را با خود همراه می‌سازد. صدای گرم و دلنشین او در بازی به پاچینو کمک فراوانی می‌کند، گویی اعضای بدنش همه هنگام بازی واقعاً بازیگر هستند.

کمتر بازیگری در سینمای جهان می‌توان سراغ گرفت که نظیر پاچینو قدرت بازی با چشم را داشته باشد. چشمان پاچینو قدرت صحبت کردن با مخاطب را دارد و می‌توان برق خاصی را در دیدگان وی احساس کرد. این یکی از امتیازات منحصر به فرد او است و فیلم پدرخوانده ۲ اوج بازی وی با چشمهایش به شمار می‌رود. قدرت و تأثیر نگاه او صحنه‌های جاودانه‌ای را در تاریخ سینمای جهان خلق کرده است. به‌عنوان مثال بازی استثنایی او در سکانس مرگ سولاتسو و پلیس خیانت کار در فیلم پدر خوانده ۱ ، استعداد بی نظیرش را به نمایش می‌گذارد.

در میان ستاره‌های هالیوود، بازیگران انگشت‌شماری چون مارلون براندو را می‌توان یافت که صدایی مانند او داشته باشند

زندگی شخصی

پاچینو تاکنون ازدواج نکرده‌است اما سه فرزند به او منسوب است که یکی از آنان دختری به نام جولی ماریاست (متولد ۱۹۸۸) که در پی رابطهٔ چندین ساله‌اش با مربی بازیگری آموزشگاه لی استراسبرگ، «جن ترنت»، به دنیا آمد و دو فرزند دیگر دوقلوهایی با نام‌های انتون و اولیویا هستند (متولد ۲۰۰۱) که آن‌ها نیز ثمرهٔ رابطه ناموفقش با «بورلی دی آنجلو» بودند.

آل پاچینو در زندگی شخصی خود چیزی برای مخفی کردن ندارد و شاید به همین دلیل نزد مطبوعات و روزنامه‌نگاران از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار است. او انسانی وارسته و درستکار است که همواره تلاش دارد به همنوعان خود، آن هم به هر شکل ممکن کمک نماید و همین موضوع سبب شده تا وی دوست‌داشتنی باشد.

نقل‌قول‌ها

دانیل دی لوویس:

«

آل پاچینو به دنبال اسکار نیست بلکه این اسکار است که به دنبال آل پاچینو می‌گردد.

»

فرانسیس فورد کاپولا:

«

اگر کارگردان نمی‌شدم دوست داشتم یک پاچینو می‌بودم.

»

فیلم‌شناسی

1969 Me, Natalie ناتالی و من
1971 The Panic in Needle Park وحشت در نیدل پارک
1972 The Godfather پدرخوانده
1973 Scarecrow مترسک
1973 SerpicoFrank Serpico سرپیک
1974 The Godfather Part II پدرخوانده ۲
1975 Dog Day Afternoon بعدازظهر سگی
1977 Bobby Deerfield بابی دیرفیلد
1979 ...And Justice for All عدالت برای همه
1980 Cruising گشت زنی
1982 Author! Author! نویسنده! نویسنده!
1983 Scarface صورت زخمی
1985 Revolution انقلاب
1989 Sea of Love دریای عشق
1990 The Local Stigmatic بدنام محلی
1990 Dick Tracy دیک تریسی
1990 The Godfather Part III پدرخوانده ۳
1991 Frankie and Johnny فرانکی و جانی
1992 Scent of a Woman بوی خوش زن
1993 Carlito's Way راه کارلیتو
1995 Two Bits دو روی سک
1995 Heat مخمصه
1996 Looking for Richard در جست و جوی ریچارد
1996 City Hall شهرداری
1997 Donnie Brasco دنی براسکو
1997 The Devil's Advocate وکیل مدافع شیطان
1999 The Insider محرم راز
1999 Any Given Sunday هر یکشنبهٔ موعود
2000 Chinese Coffee کافه چینی
2002 Insomnia بی‌خوابی
2002 Sim0ne سیمونه
2002 People I Know مردمی که میشناسم
2003 The Recruit نوآموز
2003 Gigli گیگلی
2003 Angels in America فرشتگان در آمریکا
2004 The Merchant of Venice تاجر ونیزی
2005 Two for the Money دو نفر برای پول
2007 Ocean's Thirteen سیزده یار اوشن
2007 88 Minutes ۸۸ دقیقه
2008 Righteous Kill قتل منصفانه
2010 You Don't Know Jack تو جک را نمیشناسی

جوایز :

۱۹۷۲ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد - The Godfather (پدرخوانده)
۱۹۷۳ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - Serpico ( سرپیکو)
۱۹۷۴ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - The Godfather Part II (پدرخوانده ۲)
۱۹۷۵ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - Dog Day Afternoon ( بعدازظهر سگی)
۱۹۷۹ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - ...And Justice for All ( عدالت برای همه)
۱۹۹۰ - نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد - Dick Tracy (دیک تریسی)
۱۹۹۲ - برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد - Scent of a Woman ( بوی خوش زن)
۱۹۷۵ - برنده جایزه BAFTA بهترین بازیگر نقش اول مرد - Dog Day Afternoon ( بعدازظهر سگی.)
۱۹۷۵ - برنده جایزه BAFTA بهترین بازیگر نقش اول مرد - The Godfather Part II ( پدرخوانده ۲).
۲۰۰۳ - برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - Angels in America ( فرشتگان در آمریکا.)
۱۹۹۲ - برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - Scent of a Woman ( بوی خوش زن.)
۱۹۷۳ - برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد - Serpico (سرپیکو)
۲۰۰۷ - تقدیر در مراسم AFI به خاطر عمری تلاش در عرصه بازیگری و سینما

نقش مایکل کورلئونه در فیلم پدرخوانده 1972...دنیا دات نت:این نقش یکی از بهترین نقشهای آن زمان بود که به رابرت دنیرو، وارن بتی، جک نیکلسون، رایان اونیل و رابرت ردفورد هم پیشنهاد شده بود، اما کارگردان فیلم، فرانسیس فورد کاپولا علاقمند بود که نقش نصیب آل پاچینوی ایتالیایی و ناشناس شود.
هر چند که بقیه کارکنان استودیو نمیخواستند نقش مایکل به آل پاچینو داده شود اما کارگردان موفق شد بقیه عوامل را قانع کند، آل پاچینو دائم در ترس این بود که به خاطر بازی اش در این فیلم اخراج شود. ولی با تکیه بر نظر آل پاچینو و کارگردان پدرخوانده با بازی پاچینوی جوان ساخته شد و این فیلم یک موفقیت خیلی بزرگ بود و باعث شد آل پاچینو برای اولین بار نامزد جایزه اسکار شود.

پاچینو به جای بازی در پروژه های آسان تر و کسب درآمد بیشتر، تصمیم گرفت از حمایتی که به علت این موفقیت به دست آورده استفاده کند و بازی در فیلم هایی که فکر میکرد سخت تر و مهم تر هستند را ترجیح داد. فیلمهایی مانند 1973 Serpico و 1975 Dog Day Afternoon ..

بار دیگر در سال 1974 پاچینو به درخواست کاپولا وارد پروژه قسمت دوم پدرخوانده گردید. پدرخوانده دو که همچنان یکی از موفقیت آمیزترین دنباله های تاریخ سینما محسوب میشود، با استقبال بسیاری بین منتقدین روبرو شد. بازی پاچینو در نقش مایکل کورلئونه توانست مجددا او را نامزد اسکار کند. اما همچنان اسکار از دستان وی دور ماند.
بازی در فیلمهایی مانند پدرخوانده و سرپیکو باعث شد تا آل پاچینو برای انتخاب نقشهایش با وسواس زیادی عمل کند. به دلیل انتخاب های شجاعانه ای که در فیلم ها داشت دارای اعتبار زیادی در دنیای هنر و فیلم شد و برای 3 سال پی در پی نامزد دریافت جایزه آکادمی شد.

برای بازی در Bobby Deerfield کمی تردید داشت ولی با بازی در فیلم ...1979And Justice for All گام بلندی در این عرصه برداشت که باعث شد بار دیگر نامزد جایزه اسکار برای بهترین بازیگر مرد شود. بازی در فیلم های Cruising و Author! Author! باعث پایین آمدن سطح کاری پاچینو شد.
در سال 1983 او یک نقش گانگستر شرور را در فیلم خشونت بار Scarface قبول کرد و باعث شد وضعیت افسانه ای خود را دوباره تقویت کند و بار دیگر نامش بر سر زبانها قرار گیرد.

اما او یک اشتباه دیگر انجام داد. بازی در فیلم 1985 Revolution . فیلمی که در آن تمام دکور صحنه خراب شد، در محل فیلمبرداری هوا بسیار بد بود و ال پاچینو به شدت مریض شد و ذات الریه گرفت. از دیگر نقص های این فیلم عوض شدن متن فیلم نامه بود. این فیلم به عنوان یکی از بدترین فیلم ها در تاریخ شناخته شده است و لازم به ذکر نیست که بدترین سابقه کاری ال پاچینو نیز بوده است که باعث شد انتقادهای بسیاری از او شود و او را 4 سال از صحنه دور نگه دارد.

با بازگشت وی به صحنه، پاچینو مجبور بود خیلی کارها انجام بدهد تا جبران این شکست سینمایی را بکند و به همین خاطر به صنعت تئاتر که اولین علاقه اش بود برگشت.

او با بازی در فیلم 1989 Sea of Love که در آن نقش یک پلیس الکلی را داشت تا حدی اشتباه خود را جبران کرد.
این فیلم باعث نشان داده شدن دیگر مشخصات پاچینو یعنی چشمان تیره و صدای خشن وی شد.

او فیلم1990 The Local Stigmatic را کارگردانی کرد اما این فیلم پخش نشد.

در سال 1990 بار دیگر آل پاچینو به همکاری با تیم پدرخوانده پرداخت و به این ترتیب داستان نسل سوم این خاندان سینمایی به تصویر کشیده شد.
با این که پدرخوانده 3 به موفقیت دو قسمت اولیه نبود اما بازی آل پاچینو در این فیلم استثنایی بود و نظر منتقدان را بیش از پیش به خود جلب کرد.

با بازی در فیلم کمدی 1990 Dick Tracy جار و جنجال بزرگی به پا کرد که باعث شد برای بار دیگر نامزد دریافت جایزه اکادمی شود و دو سال بعد به خاطر فیلم
Glengarry Glen Ross دوباره نامزد دریافت این جایزه شد.

در فیلم 1991 Frankie and Johnny در سبک رومانتیک بازی کرد.

دهه نود برای آل پاچینو یک دهه رویایی محسوب میشد. دهه ای که او با چند فیلم قابل قبول آنرا آغاز کرد و سر انجام با بازی فوق العاده در Scent of a Woman توانست برنده جایزه اکادمی شود.
به قول خودش دیگر نوبت او فرا رسیده بود!

در فیلم 1993Carlito's Way جایگاه خود را به عنوان یه فیلم گانگستری کلاسیک ثبت کرد. بازی او در این فیلم یکی دیگر از شخصیت های به یاد ماندنی را آفرید.

در سال 1995 او در پروژه متفکرانه و پلیسی مایکل مان بازی کرد. فیلم Heat با بازیگران دیگری چون رابرت دنیرو و وال کیلمر یکی از موفقترین فیلمهای محتوایی دهه نود است. بازی ال پاچینو و رابرت دنیرو دو بزرگ سینمایی آن دوران در این فیلم ایجاد کننده لحظات پر التهاب و هیجان انگیزی بود. هرچند که این دو در صحنه های کمی با هم همزمان در صحنه حضور داشتند.

او با فیلم Looking for Richard که اقتباسی از کار شکسپیر بود دوباره به کار کارگردانی بازگشت.
فیلم های City Hall (1996), Donnie Brasco (1997) ,The Devil's Advocate (1997) همه در همین دوره پخش شدند.
در این فیلمها که در ژانرهای مختلف بود، پاچینو توانست بار دیگر توانایی های بازیگری خود را به نمایش بگذارد.

موفقیت فیلم Heat و همکاری با مایکل مان باعث شد که در سال 1999 بار دیگر آل پاچینو در یک اثر سینمایی دیگر از این کارگردان شرکت کند. Insider هر چند که به موفقیت Heat نبود. اما طبق معمول یکی از نکات ارزنده فیلم، بازی پاچینو است.

با ‌آغاز قرن بیست و یکم بازی های پاچینو هم کم فروغ تر شد. شاید تنها آثار ارزنده دهه اول قرن بیست و یکم را بتوان فیلم Insomnia 2001 و Recruit 2003 نامید.

در سال 2004 نیز پاچینو توانست در نقشی متفاوت در داستان تاجر ونیزی بدرخشد. هر چند که این فیلم در گیشه موفقیت چندانی بدست نیاورد، اما از بازی زیبای پاچینو در نقش شایلاک نمیتوان گذشت.

فیلمهای دیگری نظیر 2007 88 Minutes و Ocean’s Thirteen نتوانستند پاسخ گوی انتظار طرفداران این بازیگر بزرگ باشند.

در زندگی شخصی اش پاچینو یکی از بدنام ترین های هالیوود بود که تا به حال هیچوقت ازدواج نکرده است.
او یک دختر به نام جولی مری دارد که مادرش جن تارنت معلم بازیگری است و یک دوقلو از دوست دخترش بورلی دی آنجلو دارد.
داستان عشقی دراز مدت او به همبازی اش در پدرخوانده یعنی دایان کیتون برمیگردد.
به خاطر بازی های قوی و با جرات وی میتوان او را سرچشمه شروع نقش های بازیگری دانست و متد های وی بارها مورد بررسی بسیاری از بازیگران آن زمان بود.
تعهدش به بازیگری به عنوان یک حرفه ای و تسلطش بر صحنه او را تبدیل به یکی از افسانه های واقعی دنیای بازیگری کرده است